|
|
Jastrzębiec.
W polu blękitnym podkowa zlota ocelami do
góry, w niej krzyż kawalerski złoty. W klejnocie nad hełmem w koronie jastrząb
ze złotymi dzwonkami u łap, trzymający w prawym szponie taką samą podkowę
z krzyżem, jak na tarczy.
Z powstaniem tego herbu związana jest
pewna legenda.
Podczas panowania Boleslawa Chrobrego
Łysa Górą, czyli obecnym Świętym Krzyżem, zawładnęli poganie. Korzystając
z tego, że oblodzona góra była nie do zdobycia, bezkarnie urągali królewskim
rycerzom, żądając, aby przynajmniej jeden z nich przyszedł bić się za Chrystusa.
Usłyszal to rycerz Jastrzębczyk. Przyczepil
do kopyt swojego konia wynalezione przez siebie podkowy, wdarł się na górę,
pojmał jednego z pogan i przyprowadził go władcy. Innym rycerzom także
rozdał podkowy i wtedy zdobycie pogańskiej fortecy nie było już trudne.
Za swój czyn otrzymał herb z podkową i krzyżem, a dawny znak -jastrzębia-
umieścił na hełmie.
Herb ten był najczęściej używany przez
rodziny mieszkające na ziemi krakowskiej, sieradzkiej, na Mazowszu, a po
unii w Horodle - na Litwie. |
| Jastrzębcem pieczętowało się blisko 500
rodzin - oto najważniejsze z nich: Abrahamowicz, Abramowicz, Baliński,
Baranowski, Bełżecki, Beski, Bierzyński, Bobrowski, Borowski, Brzozowski,
Charbicki, Dzięcielski, Dzierzgowski, Dziewanowski, Gliszczyński, Grabkowski,
Grzebski, Iwański, Jeżewski, Karśnicki, Kępski, Kierski, Konopnicki, Koziebrodzki,
Kuczkowski, Kuropatwa, Lutomirski, Łętkowski, Matczyński, Międzylewski,
Myszkowski, Niemygłowski, Niemycki, Ocieski, Olszańskt, Osiecki, Paprocki,
Piniński, Połubiński, Rytwiański, Sarnowski, Sładkowski, Sługocki, Smolski,
Strzembosz, S(z)umowski, Święcicki, Taczanowski, Trzebiński, Węsierski,
Wierzbowski, Witowski, Wodziński, Wydżga, Wykowski, Zborowski, Zielonka,
Żegocki. |
|
